Bicycle Showband Crescendo - WMC Kerkrade 2022

In onderstaand verslag wordt het WMC 2022 beschreven. Eerst vanuit ons lid Jitty Nieuwland en daarna van ons WMC-instructielid Gerard Bandringa, een volledig beeld dus!

Eerst Jitty;

Een kleine impressie van de voorbereidingen en de beleving van het WMC. Het is inmiddels de 19^e editie van het WMC en voor Crescendo is het de 13^e keer van deelname. Het 4-jaarlijks Wereld Muziek Concours is i.v.m. de coronapandemie een jaar uitgesteld.

Voorbereidingen
De WMC-commissie is al vroegtijdig met de voorbereidingen van het WMC-weekend begonnen. Er komt heel wat bij kijken om zo’n weekend in goede banen te leiden. Er moet een onderkomen afgehuurd worden voor de leden en instructie, de catering, supporters bus, entreekaarten, oefen locatie dienen geregeld te zijn. En wat al niet meer. Deze keer hebben we ons ingeschreven voor de Marching Parade, Championship Division en niet met een show i.v.m. al een heel druk 100-jarig jubileumjaar.

Hieraan gaat een lange tijd van voorbereidingen vooraf. Eerst moet er een thema komen. Met een voorbereidingsgroepje wordt hierover nagedacht en gebrainstormd. Uiteindelijk is er een thema uitgekomen wat is gebaseerd op de Formule 1 met als titel ‘LIGHTS OUT’.

Dirigent Sietze Bandringa schrijft prachtige arrangementen en de choreograaf Jan Hoomans zorgt ervoor dat er op de muziek een show geschreven wordt voor zowel fietsen als marcheren. Dan komt er een lange periode van oefenen en trainen. We weten ons omringt door een instructiegroep die met veel geduld en enthousiasme ons instrueert. Naast Sietze en Jan is Gerard Bandringa onze vaste WMC-instructielid en samen met Sander Snip en Erik van der Ploeg is de cirkel helemaal rond. Dit allemaal als doel om top te kunnen presteren in het Parkstad Limburg Stadion.

Het is echt geweldig om te zien hoeveel mensen zich vol energie en enthousiasme inzetten om alles in de puntjes te verzorgen voor het WMC. Om maar wat te noemen: de slagwerkgroep heeft op olievaten, die met ons jubileum logo zijn geschilderd en beplakt, een geweldig drumstuk gespeeld. Zo is er een nieuw uniformjasje speciaal ontworpen en door een groep vrijwilligers genaaid. Voor de markering op het veld is weer op een gepaste wijze vormgegeven door met kleuren gemarkeerde halve autobanden. Ook konden de leden en supporters een speciaal ontworpen WMC ’t shirt kopen voor een mooi prijsje. De merchandising heeft vlaggetjes ontworpen en alle supporters en leden kregen dit gratis om mee te shinen op de tribunes. En dan zijn we er helemaal klaar voor!

WMC-weekend
Op woensdagavond 27 juli is er een uitzwaai repetitie waar veel liefhebbers kwamen kijken. Vrijdagmiddag 29 juli reizen we af naar Kerkrade na een laatste oefening op vrijdagochtend. De stemming zit er goed in en iedereen heeft er zin in. We arriveren bij kampeerboerderij Holsterhof in Posterholt. Enkele leden en supporters kamperen hier voor enkele dagen in een caravan of camper. ’s Avonds is er een ontspannen BBQ en kon iedereen daarna gaan slapen.

Zaterdag 30 juli na het ontbijt met de bus op naar de laatste oefenlocatie. Hier worden alle fietsen nog even gecheckt op o.a. bandenspanning. Hierbij knapte een band. Nou zeg, wat een knal was dat! Gelukkig kon de binnenband nog op tijd vervangen worden. De spanning loopt nu echt op. Het is een warme dag en na 1 doorloop besluit de instructie niet langer te oefenen. Iedereen weet wat ie moet doen en dat voelt goed. Daarna fietsen we naar het stadion. De supporters bus is ’s morgens al gearriveerd en de supporters zitten al een tijd in het stadion met hun mooie rode ‘Light Out’ T-shirts, vlaggen, petjes en spandoeken. Een heel supportersvak kleurt rood, hoe mooi is dat!

Om 13.05 staan we op het programma. Tevoren op locatie inblazen en stemmen.  Iedereen is gespannen en de spanning neemt toe voordat we het veld op mogen. Je hoopt geen fouten te maken en dat alles gaat zoals het bedoeld is en waar zo hard voor getraind is. Sommigen kunnen de emoties niet bedwingen en laten de tranen even de vrije loop. Dan gaat de poort open en fietsen we het bekende heuveltje op om in het stadion te komen. Kippenvel begint dan al als je de supporters boven je hoort joelen.

Dan sta je goed uitgericht te wachten op het sein dat we mogen beginnen en wat duurt dat deze keer lang zeg! Als we één keer op de trappers staan kan de show beginnen. Een aantal van de instructie rent het veld op met een karretje met de olievaten en de autobanden en zorgen ervoor dat alles op zijn plek komt te staan en de muzikanten gaan fietsend en blazend het veld op met de opmars. Dan zetten we de fietsen op z’n plek en marcheren we terug. Na de inleidende tekst van de WMC-speaker, wat door het hele stadion heen galmt, volgt uiteindelijk de slotzin ‘LIGHT OUT’ en dan gaat het echt beginnen. Dan draaien we de show zoals we al zo vaak hebben geoefend. Het gaat als een roes voorbij. Je bent zo gefocust op wat je moet doen en je geeft alles wat erin zit met aandacht voor de forte’s en de piano’s. Het richten en marcheren, fietsen, timing en alle noten en maten uitblazen ook al heb je bijna geen lucht meer. Het is echt topsport! Ondertussen geniet je ook van wat je doet en voel je de reactie van het publiek. Uiteindelijk doen we het om de mensen te entertainen en hoop je natuurlijk dat de jury het goed beoordeeld.

Na het optreden komt de ontlading. Dat is altijd weer een heel mooi moment. Alle spanning mag eruit gegooid worden en we zijn zo blij en opgelucht en opgetogen want we hebben echt op ons best gepresteerd. Zo goed hadden we het nog niet gepresteerd en dat voelt zo goed. Daarna is het wachten op de prijsuitreiking. Na lange pauzes is het dan eindelijk zover en mag elk deelnemend korps van die dag het veld op. Het is dan al avond. Van de 5 deelnemende korpsen aan de Marsparade zijn we als 3^e uit de bus gekomen met 90.15 punten. Goud met onderscheiding. Met de punten zijn we natuurlijk tevreden maar het euforische gevoel van het vorige WMC miste bij vele muzikanten op dat moment. Stiekem hadden we gehoopt om het vaandel mee naar huis te mogen nemen in ons jubileumjaar. Daar dacht de jury dus anders over. Hoe dan ook, we hebben ons op z’n best laten zien en horen en hebben een staande ovatie van het publiek ontvangen. We kunnen meedoen met de wereldtop en hoe gaaf is dat! Nadien hebben we de supportersbus uitgezwaaid en zijn we richting centrum vertrokken om daar de sfeer te proeven van de muziekstad. Hier heeft menigeen de beentjes van de vloer gehad.

Zondag 31 juli is een grote groep van de muzikanten en aanhang nog gebleven om in het stadion de laatste dag met topkorpsen te zien. Dan zit je er zelf heerlijk ontspannen bij en zie je hoe andere korpsen in dezelfde spanning zitten als wij de dag ervoor. Hierna huiswaarts en voor velen kan de welverdiende vakantie beginnen.

Daarna op voor ons volgende hoogtepunt; het jubileumconcert en reünie in oktober!

Jitty Nieuwland

En dan nu vanuit het instructieperspectief;

Het feestje dat ze WMC noemen…………….

Zo eens in de vier jaar gaat mijn telefoon met een verbinding uit het mooie Opende. Het WMC komt eraan, wil jij ons weer assisteren? Nou, reken maar van yes. Hoe fijn is het. Ik mag er wat van vinden, mag me er mee bemoeien…stap erin en stap er ook weer uit. Tuurlijk wil ik dat, wie zou dat nu niet willen.

En man wat een gave reis is het weer geweest. Natuurlijk balen dat we niet in Drachten terecht kunnen, mooi dat er snel geschakeld is met twee werkweekenden. En het programma, daar sla ik gelijk op aan. Geweldige muziek, mooie uitdagende loop- en fietsdelen. Niet maar meer van hetzelfde en tot ziens aan de finish, nee eigen verantwoordelijkheid van eenieder om het programma te kennen en het ook te kunnen. Dat laatste heeft natuurlijk te maken met het benodigde uithoudingsvermogen. Repteren in Oldekerk in een veel te kleine hal voor deze grote groep. Maar ook hier, veel flexibiliteit bij de mensen en de wil om het goed te doen. De route naar de uiteindelijke bestemming in Kerkrade is een lange en intensieve reis. Dat vraagt wat en natuurlijk heeft de ene persoon meer speling in de planning dan de ander. Maar toch, het komt beetje voor beetje bij elkaar, het valt meer en meer in elkaar.

En dan is het zover, op weg naar Kerkrade. Een noviteit, want in de bus kunnen we live de wedstrijden van de vrijdag volgen. De clubs die zich willen plaatsen voor de laatste zondag moeten eerst de hobbel van de zgn. prelims nemen. Onze Jan en Sietze slagen hier uiteraard in, dus we gaan hen morgen bij de repetitie in goed gemoed ontmoeten.

En dan op de plaats van bestemming ontvouwen zich de welbekende taferelen van bus uitpakken, keuken inrichten, slaapplek zoeken, koelkast vol…… en de avond kan beginnen. En laat dat nu ook een, niet onbelangrijke, kwaliteit van deze club zijn. Samen een goed feestje bouwen. In het kader van de topprestatie die de dag erna gevraagd wordt is het nu wel een bescheiden feestje, maar daarom is het niet minder gezellig.

En dan de zaterdag, de dag dat het moet gebeuren. Op naar Kerkrade, op naar het laatste oefenveld. Nog 1x met alle pionnen slepen, nog 1x het precisieoog van Jan over het veld om het parcours uit te zetten, nog 1x gewoon in je burgerkloffie over het veld razen. Nog 1x op 95% zodat het straks in 1x op 120% kan.

Na een goede generale op de fiets naar het stadion. En ja, dan zet je de instructie ertussenin, tong op de knieën vanwege te kleine fiets, loszittend zadel, heel vreemd stuur….en de gezonde ontspanning.

Wat zetten we daar een geweldige prestatie neer op het veld. Het streven moet altijd zijn dat je elke keer de beste versie van jezelf naar boven laat komen. Nou, dat is gelukt. En wat er daarna gebeurt, laat maar gebeuren want deze neemt niemand ons af.

En dat het dan tegenvalt, met een ruime 90 punten score, die is te begrijpen vanuit ons perspectief. Maar dat doet helemaal niets af aan wat er door eenieder is gepresteerd. Dus, gelukkig, heel snel daalt de trots over de club. Wederom staat Crescendo op de kaart, sterker nog…… niet met schuine letters omdat het leuk is die club die fietst, nee we staan met dikke vette letters op de kaart omdat we een gave show hebben neergezet, omdat we gewoon goed muziek maken en omdat het gewoon een goed totaalplaatje was.

Ik heb weer ontdekt na 5 jaar dat Crescendo veel meer is dan leuk. Het is TE GEK! Het is een feestje!

Gerard Bandringa