Reisverslag Zweden

We zijn inmiddels alweer een aantal dagen terug uit het mooie Zweden, maar ik denk dat het voor velen een reis is geweest om nooit meer te vergeten. De dinsdag was pas een half uur oud toen we de bus instapten om af te reizen naar Zweden. Eigenlijk zat de sfeer er gelijk goed in, een van de leden vierde deze dinsdag zijn 50^e verjaardag en dat was de overige leden niet onopgemerkt gebleven, de slingers hingen al in de bus voordat we ook maar waren vertrokken.

Na een mooie, lange reis van zo’n 11 uren met de bus, op de boot en over een gigantische brug kwamen we goed en wel aan in Ystad. De stad van Wallander en de stad met een oude militaire basis die al jaren gesloten is. Laat ons nou net op deze oude basis aanbeland zijn, met op de achtergrond het gebouw dat als politiebureau diende in de wereldberoemde serie over de detective Wallander. De oude militaire basis is omgetoverd tot woningen, sportcentra en vele andere dingen. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat hier de taptoe gehouden zal worden.

Na een korte kennismaking met onze begeleiders en een rondleiding over het terrein voelden we ons al snel thuis, toen we ook nog een heerlijke maaltijd aangeboden kregen werd dit gevoel alleen maar bevestigd. Na het eten was het dan wel tijd voor actie, we kregen repetitietijd op het plein van de taptoe. Hier werd de show doorgenomen wat altijd even fijn is om te doen bij aankomst. Na deze repetitie was het tijd om onze slaaplocatie op te zoeken, we stapten weer in de bus om ons te verplaatsen naar Bollerups waar we deze week zouden overnachten, het was een lange dag. Blijkbaar was de dag niet lang genoeg, onze Abraham was immers nog steeds jarig en dit werd nog maar even goed gevierd, ik denk dat hij een hele mooie verjaardag heeft gehad…

De volgende dag konden we ietwat slaap inhalen omdat we 's ochtends vrij waren, om vervolgens toch weer af te reizen naar Ystad omdat er weer een heerlijk maaltijd op ons stond te wachten. De hele middag was ons vrij gegund zodat we de stad eens rustig konden ontdekken, de Crescendo fietsen kwam je overal tegen de eerste dagen, alles werd verkend. Nadat de stad was verkend stond er weer een heerlijke warme Zweedse hap voor ons klaar waarna we ons opmaakten voor de repetitie van de finale en een complete doorloop van het gehele taptoeprogramma, waarin wij als derde zullen gaan spelen. Na de complete doorloop was het voor ons weer tijd om de slaaplocatie op te zoeken om genoeg rust te pakken voor de volgende dag waarop het voor het eerst showtime zou worden!

Het is inmiddels alweer donderdag, de tijd vliegt als je het mooi hebt zeggen ze dan en in denk dat in Zweden dubbelop gaat. Vandaag staat de opening van de taptoe in de haven op de planning. Voor het eerst stonden we klaar voor een optreden. Een grote club muzikanten, in volendams kostuum, op Hollandse opoefietsen, ook de bijzonder nuchtere Zweed kijkt hier toch raar van op. Al spelend gingen we richting het centrum waar de start van de optocht naar de haven is. Daar gingen we dan, de eerste meter musicerend voor publiek door Ystad, het was gelijk leuk, de mensen waren enthousiast en de blikken waren vrolijk, bijzonder om door de straten van die mooie stadje te fietsen. Eenmaal aangekomen in de haven waren er diverse hoogwaardigheidsbekleders welke hun ,voor ons, onverstaanbare zegje deden waarna er een gezamenlijk nummer gespeeld werd en we uiteindelijk op eigen muziek weer konden vertrekken, het publiek vond het leuk en daar gaat het tenslotte om!

Het werd nu inmiddels toch wel tijd om ons, na weer een maaltijd, op te maken voor de eerste van drie shows. Uniform aan, inspelen, instrument gepoetst, fiets gepoetst, juiste opstelling en op naar de startpositie. Het voormalig gebouw van het leger met een prachtige poort was het decor van een schitterende taptoe. Achter de poort stonden we klaar, zoals zo vaak. Wachten tot je mag, je wilt beginnen maar het mag nog niet, je moet wachten tot het moment dat de poort open gaat en jij de arena mag betreden. De spanning blijft stijgen tot het moment dat de eerste klanken van ‘Gonna fly now’ klinken en de trappers langzaamaan naar beneden gedrukt worden. Dan weet je het pas: ‘Showtime!’ We deden onze show zoals we hem vaker doen, maar toch is hij nooit hetzelfde. De show gaat in een razend tempo voorbij en voordat je het daadwerkelijk doorhebt sta je in de eindpositie van een overweldigend applaus te genieten. En dat was het, de Zweden waren enthousiast en beloonden ons met een gigantisch applaus, dit is waar je het voor doet. De mensen blij, wij blij. De complimenten na afloop waren geweldig en ik denk dat iedereen met een tevreden en trots gezicht mag terugkijken op wat we hier gepresteerd hebben tussen al die militaire korpsen.

Voor de vrijdag en de zaterdag stonden er nog twee bliksembezoekjes gepland aan Kävlinge en aan Kristianstad. Hier hebben we op een aantal pleintjes wat rondgefietst en muziek gemaakt. Het was eigenlijk erg jammer dat er niet veel vrije tijd was in deze stadjes om ze te bekijken. Al was het natuurlijk wel erg leuk om hier ook even te spelen en de mensen te vermaken. Eigenlijk maakt het niet uit waar je het doet en voor wie het blijft bijzonder dat andere mensen vermaakt kunnen worden door iets wat jouw hobby is. Eigenlijk zou ik voor de andere twee shows die we hebben gegeven weer in volle glorie willen vertellen hoe enthousiast het publiek was en hoe bijzonder het voelt om voor zoveel mensen, in zo’n mooie stad, met zo’n mooi decor en in werkelijk een prachtig land op te mogen treden. Maar dan wordt het verhaal wel erg lang. Het went nooit, de adrenaline giert toch elke keer weer door je lijf, kippevel! Ik denk zelfs dat het publiek niet begrijpt hoe het voelt om dit te doen. Dat kan denk ik alleen als je meedoet.

De week Zweden is voorbij gevlogen, we zijn verwend, alles was tot in de puntjes verzorgd. Het Zweedse eten was heerlijk, daar kan geen Ikea aan tippen en de slaaplocatie met ontbijt deed daar zeker niet voor onder! Het was werkelijk geweldig en hopelijk voor herhaling vatbaar!