'Fanfare' Crescendo voor het eerst naar het WMC Kerkrade in 1966

Voor 1966 had in Opende nog nooit iemand van de stad Kerkrade gehoord. Misschien werd de stad genoemd in het rijtje steden waar steenkool werd gewonnen, maar meer ook niet. Dat veranderde toen Crescendo in 1965 benaderd werd door de algemene secretaris van de ‘Christelijke Bond van Fanfarekorpsen’ in de provincie Groningen, Bindert de Vries. In de voorgaande jaren had Crescendo zich dusdanig in de picture gespeeld als ‘marching band’ dat ze mochten deelnemen aan het ‘Wereld Muziek Concours’ (WMC).

Crescendo speelde al zware marsen, zoals ‘Washington Grays’ en ‘De Mars der Medici’. Vanaf 1960 behaalde Crescendo vaak eerste prijzen en op het Hemelvaartsfestival te Leek liep Crescendo in 1961 al marcherend door elkaar. Dit was eerder op 10 mei geoefend op de Bossingel te Opende. Deze kwaliteiten vielen op en daarom werd Crescendo gevraagd om de provincie Groningen te vertegenwoordigen.

Op 15 augustus 1966 zou het WMC plaatsvinden. Wekenlang werd er gerepeteerd op de door dirigent Jan Overzet uitgekozen mars ‘Castell Coch’. Iedere partij moest aan de bak om de mars zo goed mogelijk uit te voeren. Hiervoor werden zelfs sectieavonden belegd. Het marcheren werd geoefend op het plein van de Gereformeerde school aan de Drachsterweg. ‘Hoe gaan we de hoek om?’ en ‘Hoe groot moet de pas zijn?’, dat waren allemaal facetten waar goed over na moest worden gedacht.

De reis naar Kerkrade
In de ochtend van 15 augustus om drie uur stond de bus, toen nog van de ESA uit Marum, bij de kerk. Crescendo zou voor het eerst een grote reis maken en dan nog wel naar een wereldconcours! Geen enkele muzikant kon zich voorstellen wat dit betekende. “Wy geane der gewoan tsjin oan, wy binne echte Peenders” was het motto.

Aangekomen in Mook, in het noorden van de provincie Limburg, genoten de leden een koffiestop. Daarna ging Crescendo door naar Kerkrade in het uiterste zuiden. ‘Gek’ zeiden sommigen in de bus, “wat is het hier op maandagochtend toch rustig in de stad, in de stad Groningen bruist het van de activiteit, het lijk hier maar een dooie boel.” Plots kreeg iemand het in de gaten. ‘Kijk’ zei hij, “veel mensen gaan nu naar de Katholieke kerk.” Op dat moment kregen de leden pas door dat ze op een Katholieke feestdag, Allerheiligendag, in Limburg waren aangekomen!

Voor het eerst optreden aan de Kaalheide
In grote spanning arriveerden de Crescendo-leden veel te vroeg bij het oude stadion van Roda JC aan de Kaalheide. Crescendo was aan het eind van de ochtend pas gepland. Net als bij de andere concoursen moest elke deelnemer zich vroegtijdig opstellen om op het goede moment af te marcheren. Zodra het voorgaande korps was afgemarcheerd mocht Crescendo naar de Sintelbaan! Nadat de jury de papieren van het voorgaande korps had ingevuld, en de duim van de voorzitter omhoog ging, kon er worden ingezet.

Toen kreeg Crescendo het verzoek om 10 minuten te wachten. De jury vond het belangrijk om eerst koffie te gaan drinken. Deze tien minuten duurden een eeuwigheid, en iedereen keek halsreikend om zich heen. Op dat moment ging er van alles door de leden heen. Optreden voor duizenden toeschouwers dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Zou het wel goed komen? Zou Castell Coch niet te hoog gegrepen zijn?

Gelukkig, daar kwam de jury weer aan, en met een vriendelijke knik gaf de voorzitter aan dat Crescendo mocht starten. De dirigeerstok van Jan Overzet gaat de lucht in en hij schreeuwt: “Voorwaarts mars!”. In plaats van een stevige inzet hoorde je slechts een paar muzikanten, het leek wel of iedereen nog wakker moest worden. De jury keek verschrikt en enkele liepen zelfs hoofdschuddend terug naar het secretariaat. Nee, zo’n korps hoefden ze geen beoordeling te geven stond er op de gezichten. Echter, na enkele maten kregen de muzikanten toch de geest en er kwam steeds meer klank. Er werd weer met fair gespeeld! De eerder weggelopen juryleden draaiden zich weer om en marcheerden nu met Crescendo de baan rond, en beoordeelden ze op een waardige wijze.

Jeugdige leden te laat voor defilé
Hier moest natuurlijk op gedronken worden! In veel Katholieke streken is het café naast de kerk te vinden. Dit was ook het geval in Kerkrade, waar een café werd gevonden parallel aan de Kaalheide. Een groot aantal jeugdige leden van Crescendo gingen hier uit hun dak. Waardig werd er op de prestatie van Crescendo gedronken. De tijd stond niet stil en op een gegeven moment zei iemand: “Misschien is het goed om weer naar het stadion terug te keren. Aan het einde van het concours is er een defilé. Dan worden de prijzen uitgereikt en kan ieder korps zijn diploma in ontvangst nemen.”

Vol goede moed liepen ze weer terug naar het stadion. Als de muzikanten aan de noordzijde van het stadion binnenkomen, verstijven ze van schrik! Loopt Willem van Kammen daar niet in de verte met ons vaandel? Wat bleek, Crescendo liep er met de witte overhemden, blauwe broeken en de schuitjes inderdaad al achteraan. De jeugdige leden waren te laat en hadden lopen feestvieren terwijl de oude garde al op het veld liep. Terwijl de desbetreffende leden naar de bus terugliepen hoorden ze dat Crescendo 82 punten had gescoord.

Na het defilé kwam iedereen gelaten terug. Er was een derde plaats behaald, maar iedereen had het gevoel dat er veel meer had ingezeten. Vooral dat de juryleden waren gaan koffiedrinken werd genoemd als reden voor de oplopende zenuwen. “De volgende keer gaan wij het anders aanpakken, we zullen laten zien dat wij echte Peenders zijn. Nee, ze zijn nog niet van ons af!” zei een teleurgestelde dirigent, Jan Overzet. 

Naar een verhaal van Fokko Tolsma
Foto's: Bicycle Showband Crescendo Archief